‘En van die ure aan nam haar de discipel in zijn huis’

Johannes 19:27b

Daar staan ze op Golgotha: Maria en Johannes, de apostel van de liefde. Maria moet leren om de Heere Jezus los te laten als haar Kind en om Hem door het geloof te omhelzen als haar Zaligmaker. Daarom zegt Jezus niet ‘moeder’ tegen haar, maar ‘vrouw’. Vrouw, zie uw zoon. Jezus zorgt niet alleen voor het natuurlijk leven van Maria, maar ook voor haar geestelijk leven. Enerzijds maakt Hij haar hand los van Hem, maar Hij legt die ook in de hand van Johannes. Hij maakt de bloedband met Zijn moeder los opdat zij door Zijn Borgbloed gered mag worden. Dat is het belangrijkste. De Heere Jezus laat Zijn moeder wat haar aardse leven betreft, niet hulpeloos achter. Als Hij tegen Johannes zegt: ‘Zie, uw moeder’, beveelt Hij haar in de zorg van Zijn meest geliefde discipel. Johannes mag zijn liefde tot Jezus laten zien in de zorg voor Maria. De liefdevolle zorg voor elkaar bloeit op vanuit de liefde tot Jezus. Wat kun je veel voor iemand betekenen door net als Johannes te gaan staan naast iemand die het moeilijk heeft.

Johannes neemt Maria in huis ‘vanaf dat uur’, staat er. Na de dood van haar Kind hoefde Maria niet meer alleen naar haar eigen huis. Johannes zorgt voor haar. Dat is christelijke barmhartigheid, zorg voor elkaar. Meeleven en meelijden met elkaar. Helen door te delen.

Kijk, daar trekken ze naar het huis van Johannes. Wat een liefde en geestelijke eenheid hebben zij met elkaar in Christus.Door de ontmoeting met Hem komt er in het leven van de gelovigen een nieuw levensbeginsel tot geldigheid. Vanuit het staan aan de voet van het kruis gaan we al onze levensverhoudingen, al onze zorgen, maar ook de gewone dingen van ons leven, plaatsen in het licht van het kruis, in het licht van het offer van Christus. En dan gaan we de liefdesopdracht van de Heere Jezus vervuIlen. Er komt een zorg voor elkaar en meeleven met elkaar. De liefdegeur van Christus’ zelfopofferende liefde gaat zich verspreiden via de levenswandel van de Zijnen. De nardus van Zijn ontferming doortrekt Zijn volgelingen. Je leeft als de leden van Zijn gemeente niet langs elkaar heen. De liefdegeur gaat elk tot liefde nopen (Psalm 133:3 ber.).

We kunnen de vraag stellen waarom de Heere Jezus eigenlijk niet één van Zijn eigen broers opdroeg om voor Zijn moeder te zorgen. Wel, met opzet kiest Hij Johannes uit als apostel! Een apostel is een gezondene. De gemeente is de gezondene in de wereld om te zorgen voor de weduwen en wezen en allen, die op de hulp van anderen zijn aangewezen. Niet alleen tot de ambtsdragers is dit woord van Christus gericht, maar tot de hele gemeente in onderling pastoraat ten opzichte van elkaar. Jezus geeft hier aan het kruis het voorbeeld en Hij wil dat Zijn gemeente Hem daarin navolgt.

De stervende Zaligmaker beveelt Zijn moeder in de zorg van Johannes als vertegenwoordiger van de gemeente. Die liefdesopdracht geldt nu nog: om te zorgen voor weduwen en zieken, mensen, die eenzaam zijn of door echtscheiding veel te verwerken hebben. Dat hoort ook bij het diaconaat binnen de gemeente. Het is ons opgedragen aan de voet van het kruis. Zoon, zie uw moeder!
Laten wij in al onze verhoudingen van hoog tot laag elkaar dienen door de liefde. Laten wij leven onder Jezus’ oog. Als het kruis in ons leven geen verandering teweeg brengt, is het ons nutteloos. Het belangrijkste is dat we met God verzoend zijn door het kruis. Dat we onze zonden hebben ingezien en voor God leren belijden. Dat we vergeving ontvangen mogen door het geloof in de Heere Jezus. Maar dan werkt die verzoening met God ook door in ons gewone leven. Wie de Gekruisigde ontmoet, komt aan de voet van het kruis ook anderen tegen. Wie op Golgotha is geweest, beschikt niet meer over zichzelf.

Dan leer je vanuit die verzoening met God tegen de zonde van liefdeloosheid en egoïsme strijden. Aan de voet van het kruis leren we met al onze zorgen schuilen bij de Heere Jezus. Daar ontvangen we nieuwe kracht om te dienen en onszelf te verloochenen. Het kruis overwint alle haatgevoelens en bindt samen in niet te scheiden liefde. Alles gaat door de vrede bloeien, waar ‘twist en wrok verdwijnt’ (Psalm 72:4 ber.).

Als we toch dichter leefden onder de schaduw van het kruis van Jezus, zouden er heel wat minder problemen zijn in de onderlinge relaties en we zouden in liefde en liefdeswerk toenemen. Dan doen we de wil van de Vader en we nemen de geur van de liefde mee vanuit de ontmoeting met Hem het volle leven in. En daar zal het blijken of het waar is, als we zeggen: ‘Heere, Gij weet alle dingen, Gij weet dat ik U liefheb’ (Joh. 21:17).

Ds. C.G. Vreugdenhil